Afgelopen zaterdag tilde ik op het EK powerliften masters outfitted. Het was een andere EK dan mijn voorgaande. Dit omdat mijn aanloop (voorbereiding) anders is gegaan. In maart woog ik 132.5 en afgelopen zaterdag 117.25 😊 Met hulp van Nicky (Krachtlab) ben ik deze weg ingeslagen. Ook heb ik het bepalen van het schema bij Nicky neergelegd. Dit omdat ik merk dat ik (steeds) meer moeite heb om zaken te structuren, vooruit te kijken en te plannen. 1 van mijn quotes is “je hebt de dingen zelf te doen en het hoeft niet alleen”. In aanloop van dit EK speelde een oude zenuw blessure op, waardoor mijn bankdrukken minder gaat. Het mooie is dat gedurende deze trainingsperiode (door de aanpassingen van Nicky) ik met de lichtere gewichten sterker ben geworden. En ook al blokkeert de zenuw nog bij mijn maximale kracht, drukte ik zaterdag maar 10kg minder dan vorig jaar op het EK. Dus voor mij is dat vooruit gang. Zie mezelf dus op het WK in oktober gerust weer 180kg of meer drukken. Bij het deadliften behaalde ik een mooie zilveren medaille. In de afloop (paar weken terug) blesseerde ik mijn hamstring bij het aanzetten van 170kg. Door gelijk te stoppen kon ik na 2 weken de belasting weer opvoeren. Bewust de keuze genomen om met een iets ruimer pak te tillen. Mijn laatste beurt zette ik verkeerd aan. Kwam iets te snel met mijn kont omhoog en dus voorover. Hierdoor verplaatste de druk in mijn hoofd en voelde ik de druk snel verhogen. Dus liet ik het halter snel los. Zilver had ik gelukkig in de tas. Voor het wk hoop ik (en verwacht ik 🙃) ook een goede stap vooruit te kunnen maken. Misschien til ik weer eens 275kg 🤪 Zaak is wel goed rond mijn gewicht te blijven, zodat ik nog meer ga wennen aan mijn fysieke verandering. Juist met dit heb ik de afgelopen weken final gehad met kniebuigen. Ondanks dat het technisch minder goed ging. Heb ik juist met kniebuigen wel in verhouding goed units/reps/kilo’s kunnen trainen. Door mijn fysieke verandering lukte het in coaching onvoldoende om goed op diepte te buigen (dus door de hoek van 90 graden) Terwijl je juist zou verwachten doordat mijn buikomvang flink is afgenomen, zou dit makkelijker zijn. Het mooie is dat daar juist nog de blokkade zat. En juist doordat ik zelf nu moeite heb met het overzicht hebben, was de opmerking van Peter (mijn gabber, trouwe helper bij mijn zware trainingen en coach op wedstrijden) “ga weer iets wijder staan” de opening (letterlijk en figuurlijk) om afgelopen zaterdag 3 mooie buigbeurten neer te zetten. Juist het kniebuigen vooraf zorgde voor een andere spanning (onzekerheid) voor de wedstrijd. Met kniebuigen hoop ik op het wk ook weer mee te kunnen doen voor een medaille. Het zou mooi zijn om op het wk ook 275kg of zelfs meer te kunnen buigen. Het liefst 285kg 😉 De wedstrijd en voorbereiding is voor mij een heldere metafoor van hoe het gaat (met mijn hoofd/beperkingen) als ik oa mijn structuur aan hou, goed mijn rust neem tijdens de dag, mijn belastbaarheid doseer en hulp vraag. Dan kan ik de dingen doen die ik wil doen (binnen mijn mogelijkheden) Het lijkt erop dat het glas langzaam weer half vol begint te raken 😊🌈
